-
1 dech
сущ.• дуновение• дыхание* * *♂, Р. tchu дыхание ň;wstrzymać \dech затаить дыхание;
nabrać tchu перевести дыхание;nie móc złapać tchu не мочь отдышаться; ● bez tchu a) не переводя дыхания; б) запыхавшись; со tchu, ile tchu во весь дух; jednym tchem а) одним духом, сразу; б) (wypić) залпом; póki tchu, do ostatniego tchu до последнего издыхания; z zapartym tchem затаив дыхание+* * *м, P tchuдыха́ние nwstrzymać dech — затаи́ть дыха́ние
nabrać tchu — перевести́ дыха́ние
nie móc złapać tchu — не мочь отдыша́ться
- bez tchu- co tchu
- ile tchu
- jednym tchem
- póki tchu
- do ostatniego tchu
- z zapartym tchemSyn: -
2 dech
m sgt (G tchu) 1. (oddech) breath; (oddychanie) breathing U- chwytać/wstrzymywać dech to catch/hold one’s breath- chory z trudem chwytał dech the patient could hardly catch his breath- nabrać tchu to take a breath- tańczyć do utraty tchu to dance until one is breathless- nie mógł złapać tchu he couldn’t catch his breath, he was short of breath- z wrażenia zaparło mu dech he held his breath in amazement- była tak piękna, że zaparło mi dech she was so beautiful it took my breath away- nalewka tak mocna, że aż dech zapiera flavoured vodka so strong it burns your throat- zapierający dech w piersiach widok a breathtaking view2. książk., przen. (powiew) breath, waft- wiosenny dech wiatru a breath of spring air- padł bez tchu he fell down out of breath- bez tchu przebiegł pięć kilometrów he ran five kilometres without stopping- wymienił tytuły/nazwiska jednym tchem he reeled off the titles/names in one go- wypił lekarstwo jednym tchem he drank the medicine in one gulp- ostatnim tchem at one’s last gasp- sprinter ostatnim tchem dobiegł do mety the sprinter reached the finish line at his last gasp- póki tchu a. do ostatniego tchu to the last, until one’s dying breath- będę walczył o wolność kraju póki tchu w piersi I will fight for my country’s freedom till my dying breath- z zapartym tchem with bated breath* * *tchu; m( oddech) breathjednym tchem — at once; ( duszkiem) at one gulp
* * *mitylko sing. tch-1. (= oddech) breath; wind; zapierać komuś dech w piersiach take sb's breath away; dech mi zaparło it took my breath away; zapierający dech (w piersiach) breathtaking, stunning, breathless; nabrać tchu take a breath; nie móc złapać tchu gasp for breath, be out of breath, be short of breath; aż ci/mu itd. tchu braknie until you're/he's etc. blue in the face; bez tchu out of breath, short of breath, breathless; być bez tchu be out of breath, be short of breath, be breathless; jednym tchem in the same breath, in a single breath; at once; nabrać tchu draw a breath; ostatnim tchem with one's last l. dying breath; do utraty tchu until you're/he's etc. blue in the face; do ostatniego tchu to l. till the last (breath); oglądać coś z zapartym tchem watch sth keenly; czekać z zapartym tchem hold one's breath, wait with bated breath.2. lit., rzad. (= powiew) breath (of air l. wind).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dech
-
3 Luft
frische \Luft świeże powietrzean die [frische] \Luft gehen wyjść na [świeże] powietrzedie \Luft anhalten wstrzymać oddechkeine \Luft mehr bekommen nie móc złapać oddechunach \Luft schnappen zaczerpnąć tchu[tief] \Luft holen [głęboko] oddychać [ perf odetchnąć]dort herrscht dicke \Luft ( fam) tam jest napięta atmosferadie \Luft ist rein ( fam) nic nie zagrażasich in \Luft auflösen rozpłynąć się w powietrzujdn wie \Luft behandeln traktować kogoś jak powietrzees liegt etwas in der \Luft zanosi się na cośseinem Ärger \Luft machen wyładowywać [ perf wyładować] złośćjdn an die [frische] \Luft setzen (fam: jdn aus der Wohnung hinauswerfen) wywalić kogoś za drzwi ( pot) ( jdn feuern) wywalić kogoś z pracy ( pot)
См. также в других словарях:
dech — m III, D. tchu, blm «wciągane do płuc i wypychane z nich powietrze, tchnienie; czynność narządów oddychania; oddech» Krótki, świszczący dech. Chwytać, wstrzymać dech. Nabrać tchu. Nie móc złapać tchu. Tchu komu braknie, zabrakło; dech zamiera… … Słownik języka polskiego
konać — ndk I, konaćam, konaćasz, konaćają, konaćaj, konaćał «być w agonii, kończyć życie, dogorywać, umierać» Chory zaczął konać. Konać z głodu, z pragnienia, ze zmęczenia. ◊ Konać ze śmiechu «nie móc złapać tchu ze śmiechu, zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego
